Tinley Gedragstherapie voor Dieren
  • home
  • Hond
    • Gedragsproblemen bij honden
    • Gedragstherapie
    • Preventieadvies
    • Telefonisch adviesgesprek
    • Hondengedragstherapeuten
    • Ervaringen van klanten
  • Kat
    • Gedragsproblemen bij katten
    • Gedragstherapie
    • Preventieadvies
    • Telefonisch adviesgesprek
    • Kattengedragstherapeuten
    • Ervaringen van klanten
  • Konijn
    • Gedragsproblemen bij konijnen
    • Gedragstherapie
    • Preventieadvies
    • Telefonisch adviesgesprek
    • Konijnengedragstherapeuten
    • Ervaringen van klanten
  • Paard
    • Gedragsproblemen bij paarden
    • Gedragstherapie
    • Preventieadvies
    • Telefonisch adviesgesprek
    • Paardengedragstherapeuten
    • Ervaringen van klanten
  • Papegaai
    • Gedragsproblemen bij papegaaien
    • Gedragstherapie
    • Preventieadvies
    • Telefonisch adviesgesprek
    • Papegaaiengedragstherapeuten
    • Ervaringen van klanten
  • Folders
  • Gedragsinformatie
    • Artikelen >
      • Hondengedrag
      • Kattengedrag
      • Konijnengedrag
      • Paardengedrag
      • Diergedrag
    • Blog
    • Kittenkompas
    • Vuurwerkangst
    • Websites over gedrag
  • Contact

Straf in de opvoeding; een tijdloze discussie?

13/8/2014

 
Zojuist werd ik gebeld door een vertrouwensarts kindermishandeling. Ze was gebeld door de pers aangaande haar mening over de corrigerende tik in de opvoeding van kinderen. Ze was benieuwd wat de meningen hierover in hondenland waren. Er volgde een leuk gesprek waaruit bleek dat ongeveer dezelfde discussies over straf gevoerd worden als het gaat om de opvoeding van kinderen en honden. Het zijn blijkbaar discussies die steeds weer terugkomen, want in 2008 schreef ik er al een artikel over, samen met mijn collega Yvon Sweere.

Wist jij dit? Het geven van een corrigerende tik aan een kind is sinds 2007 strafbaar. Een van de redenen is dat lijfstraffen op langere termijn een negatieve bijdrage kunnen leveren aan de ontwikkeling van het kind. Het kind kan leren dat geweld een oplossing is voor conflicten en kan zelf fysiek agressief gedrag ontwikkelen. Overigens geldt het strafbaar feit pas zeer recent ook voor dieren; het schoppen van een hond is sinds de invoering van de Wet Dieren eindelijk strafbaar.

Blijkbaar heeft de invoering van dit strafbaar feit niet geleid tot het uitdoven van deze discussie in kinderland. Recent verscheen er namelijk een artikel van kinderartsen ‘Pedagogische tik niet per se slecht’, waarin ze concluderen dat er verschillen zijn tussen de pedagogische tik en hardere fysieke handelingen die onder kindermishandeling worden geschaard. Vergelijk dit met de manieren waarop we honden straffen; even wegzetten in de gang, het direct verwijderen van voer in de training bij een ongewenste reactie, of het geven van een kleine verbale reprimande. Deze straffen zijn niet vergelijkbaar met een fysieke schop welke pijn en angst veroorzaakt. Ook bij honden die hard fysiek gestraft worden, weten we dat ze juist vaker ongewenst gedrag gaan vertonen op langere termijn. En toch worden alle straffen in hondenland ook over één kam geschoren. Terecht of niet?

Als reactie op het artikel van de kinderartsen verscheen een reactie van de Vereniging Vertrouwens-artsen inzake Kindermishandeling en Artsen Jeugdgezondheidszorg Nederland (AJN): Corrigerende tik mag nooit. Hun redenatie is; het gebruik van fysieke straf verlaagt in de praktijk de drempel naar kindermishandeling. En hier is de pers weer op gedoken. 

Opvoeden is niet makkelijk. Als mensen zijn we vaak geneigd om onze frustratie af te reageren, zowel op kinderen als op dieren. Ik ben heel  benieuwd hoe de arts waarmee ik even heb kunnen sparren gaat reageren naar de pers…
Foto
Even voor de duidelijkheid; een kind is geen hond. En ik promoot geen straf als onderdeel van de opvoeding. Ik vind het wel een interessant onderwerp wat steeds weer terugkomt in de opvoedingsdiscussies, of je het nou over kinderen of dieren hebt. 

Ruud Schoorl link
15/8/2014 04:16:16 am

Wellicht moeten we eerst de criteria voor straf eens duidelijk maken alvorens we een discussie gaan voeren erover. Het komt inderdaad telkens terug in hondenland.

Ik heb hier al eens eerder een artikel over geschreven op mijn site: http://www.hondsdomheid.nl/moeten-we-een-hond-straffen/ en ook over de verdeeldheid die er heerst. (http://www.hondsdomheid.nl/verdeeldheid/)

100% positief trainen is onmogelijk, maar ik denk dat 95% toch haalbaar zou moeten zijn.

Eline Teygeler
15/8/2014 04:31:45 am

Hoi Ruud, dank voor je reactie. Je slaat de spijker op zijn kop :)
Een goede discussie begint met het definiëren van allerlei begrippen, waaronder straf, maar ook opvoeding en training.
Ik denk dat er leertheoretisch gekeken moet worden (dus naar alle vier de vormen van operante conditionering en de directe relatie met klassieke conditionering als het gaat om de relatie met emotie).
Maar ongetwijfeld zijn er andere invalshoeken die deze discussie verrijken.

En dit is nu precies wat me ook opvalt in de discussie bij kinderen, er zijn geen definities gedefinieerd waardoor iedereen langs elkaar heen blijft praten.

Ruud Schoorl link
15/8/2014 06:17:30 am

Hoi Eline,

Inderdaad, jij slaat de spijker ook op zijn kop. ;)

We blijven maar langs elkaar heen praten. Terwijl als we eerst definiëren, en dan gaan discusiëren wordt het een stuk makkelijker. Zowel bij honden als bij kinderen.

Dat is ook de reden waarom ik geen discussies meer aanga als de definitie niet gesteld is.

Er moet uiteraard gekeken worden naar alle vormen, operante en klassieke conditionering. Waarbij ik denk dat klassiek vaak over het hoofd wordt gezien, als het gaat om training. Terwijl deze net zo belangrijk, zo niet belangrijker is, dan operante conditionering.

Ruud Schoorl link
15/8/2014 06:17:40 am

Hoi Eline,

Inderdaad, jij slaat de spijker ook op zijn kop. ;)

We blijven maar langs elkaar heen praten. Terwijl als we eerst definiëren, en dan gaan discusiëren wordt het een stuk makkelijker. Zowel bij honden als bij kinderen.

Dat is ook de reden waarom ik geen discussies meer aanga als de definitie niet gesteld is.

Er moet uiteraard gekeken worden naar alle vormen, operante en klassieke conditionering. Waarbij ik denk dat klassiek vaak over het hoofd wordt gezien, als het gaat om training. Terwijl deze net zo belangrijk, zo niet belangrijker is, dan operante conditionering.


Comments are closed.

    BLOG: 
    Uit de praktijk van een diergedragstherapeut

    Foto

    Auteur

    Eline Teygeler | sociaal psycholoog | praktiserend diergedragstherapeut | gefascineerd door dieren en hun gedrag | houdt van nuanceren 
    ​

    Andere blogs

    Bezitterig gedrag
    ​
    Straf; tijdloze discussie
    Vuurwerkangst

    Archief op maand

    December 2017
    Juli 2017
    Augustus 2014

Media en persberichten
Vacatures gedragstherapeut
Contact
Bestelinformatie
Links
​Disclaimer
© Tinley Gedragstherapie voor Dieren - Dé specialist in diergedrag