Zojuist werd ik gebeld door een vertrouwensarts kindermishandeling. Ze was gebeld door de pers aangaande haar mening over de corrigerende tik in de opvoeding van kinderen. Ze was benieuwd wat de meningen hierover in hondenland waren. Er volgde een leuk gesprek waaruit bleek dat ongeveer dezelfde discussies over straf gevoerd worden als het gaat om de opvoeding van kinderen en honden. Het zijn blijkbaar discussies die steeds weer terugkomen, want in 2008 schreef ik er al een artikel over, samen met mijn collega Yvon Sweere.
Wist jij dit? Het geven van een corrigerende tik aan een kind is sinds 2007 strafbaar. Een van de redenen is dat lijfstraffen op langere termijn een negatieve bijdrage kunnen leveren aan de ontwikkeling van het kind. Het kind kan leren dat geweld een oplossing is voor conflicten en kan zelf fysiek agressief gedrag ontwikkelen. Overigens geldt het strafbaar feit pas zeer recent ook voor dieren; het schoppen van een hond is sinds de invoering van de Wet Dieren eindelijk strafbaar.
Blijkbaar heeft de invoering van dit strafbaar feit niet geleid tot het uitdoven van deze discussie in kinderland. Recent verscheen er namelijk een artikel van kinderartsen ‘Pedagogische tik niet per se slecht’, waarin ze concluderen dat er verschillen zijn tussen de pedagogische tik en hardere fysieke handelingen die onder kindermishandeling worden geschaard. Vergelijk dit met de manieren waarop we honden straffen; even wegzetten in de gang, het direct verwijderen van voer in de training bij een ongewenste reactie, of het geven van een kleine verbale reprimande. Deze straffen zijn niet vergelijkbaar met een fysieke schop welke pijn en angst veroorzaakt. Ook bij honden die hard fysiek gestraft worden, weten we dat ze juist vaker ongewenst gedrag gaan vertonen op langere termijn. En toch worden alle straffen in hondenland ook over één kam geschoren. Terecht of niet?
Als reactie op het artikel van de kinderartsen verscheen een reactie van de Vereniging Vertrouwens-artsen inzake Kindermishandeling en Artsen Jeugdgezondheidszorg Nederland (AJN): Corrigerende tik mag nooit. Hun redenatie is; het gebruik van fysieke straf verlaagt in de praktijk de drempel naar kindermishandeling. En hier is de pers weer op gedoken.
Opvoeden is niet makkelijk. Als mensen zijn we vaak geneigd om onze frustratie af te reageren, zowel op kinderen als op dieren. Ik ben heel benieuwd hoe de arts waarmee ik even heb kunnen sparren gaat reageren naar de pers…
Wist jij dit? Het geven van een corrigerende tik aan een kind is sinds 2007 strafbaar. Een van de redenen is dat lijfstraffen op langere termijn een negatieve bijdrage kunnen leveren aan de ontwikkeling van het kind. Het kind kan leren dat geweld een oplossing is voor conflicten en kan zelf fysiek agressief gedrag ontwikkelen. Overigens geldt het strafbaar feit pas zeer recent ook voor dieren; het schoppen van een hond is sinds de invoering van de Wet Dieren eindelijk strafbaar.
Blijkbaar heeft de invoering van dit strafbaar feit niet geleid tot het uitdoven van deze discussie in kinderland. Recent verscheen er namelijk een artikel van kinderartsen ‘Pedagogische tik niet per se slecht’, waarin ze concluderen dat er verschillen zijn tussen de pedagogische tik en hardere fysieke handelingen die onder kindermishandeling worden geschaard. Vergelijk dit met de manieren waarop we honden straffen; even wegzetten in de gang, het direct verwijderen van voer in de training bij een ongewenste reactie, of het geven van een kleine verbale reprimande. Deze straffen zijn niet vergelijkbaar met een fysieke schop welke pijn en angst veroorzaakt. Ook bij honden die hard fysiek gestraft worden, weten we dat ze juist vaker ongewenst gedrag gaan vertonen op langere termijn. En toch worden alle straffen in hondenland ook over één kam geschoren. Terecht of niet?
Als reactie op het artikel van de kinderartsen verscheen een reactie van de Vereniging Vertrouwens-artsen inzake Kindermishandeling en Artsen Jeugdgezondheidszorg Nederland (AJN): Corrigerende tik mag nooit. Hun redenatie is; het gebruik van fysieke straf verlaagt in de praktijk de drempel naar kindermishandeling. En hier is de pers weer op gedoken.
Opvoeden is niet makkelijk. Als mensen zijn we vaak geneigd om onze frustratie af te reageren, zowel op kinderen als op dieren. Ik ben heel benieuwd hoe de arts waarmee ik even heb kunnen sparren gaat reageren naar de pers…
Even voor de duidelijkheid; een kind is geen hond. En ik promoot geen straf als onderdeel van de opvoeding. Ik vind het wel een interessant onderwerp wat steeds weer terugkomt in de opvoedingsdiscussies, of je het nou over kinderen of dieren hebt.
